Γράφει ο Γιώργος Τσαούσης
Η ThessΝews ζήτησε από τον δικηγόρο Γιώργο Τσαούση, που ειδικεύεται στα θέματα προσφύγων, να γράψει για την εμπειρία του στην Επιτροπή Απονομής Ιθαγένειας.
Η αφορμή δόθηκε από διάφορες φήμες αλλά και πληροφορίες για διάφορα… παρατράγουδα στη γενικότερη διαδικασία! Πρόκειται για μία επιτροπή, σε επίπεδο Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας που, αφού εξετάσει τα νομικά θέματα των αλλοδαπών (χρόνια διαμονής, καθεστώς εργασίας, φορολογικές υποχρεώσεις κλπ), πρέπει να βεβαιώσει ότι ο ενδιαφερόμενος έχει καλή γνώση των στοιχείων της ελληνικής πραγματικότητας και ιστορίας…
Το γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι κόβονται στη διαδικασία αυτή. Και μάλιστα επειδή δεν μπόρεσαν να απαντήσουν σε κάποιες ερωτήσεις! Από τη μελέτη κάποιων περιπτώσεων που μας παρουσιάζει σήμερα ο κ. Τσαούσης, προκύπτει ότι εδώ μάλλον παίζεται ένα παιδαριώδες παιχνιδάκι!
Γιατί είναι άλλο να λέμε στους πρόσφυγες, που πλέον έχουν ριζώσει στη χώρα μας, ότι δε θέλουμε να τους δώσουμε την Ελληνική Ιθαγένεια και άλλο να προσποιούμαστε ότι θεσμοθετήσαμε μία ανοιχτή διαδικασία, στην οποία όλοι κόβονται, επειδή δεν ξέρουν τα ποτάμια της χώρας ή τους συνεργάτες του Στυλιανού Παττακού το 1967!
Το κείμενο του κ. Τσαούση είναι απολύτως ενδεικτικό!
Είμαι ο Γιώργος Τσαούσης, δικηγόρος Θεσσαλονίκης, με πορεία 15 ετών στη μαχόμενη δικηγορία σε θέματα αλλοδαπών, αμέτρητων δηλαδή υποθέσεων που σχετίζονται με ζητήματα χορήγησης αδειών διαμονής, ελληνικής ιθαγένειας και ασύλου.
Όσο κι αν θεωρώ ότι, μετά από τόσα χρόνια, έχουμε όλοι συμβιβαστεί με τη σκληρή πραγματικότητα, αυτήν της ύπαρξης αμέτρητων παθογενειών της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, πραγματικά συχνά έρχονται στιγμές που αναρωτιέμαι «αν είναι δυνατόν»; Και πρόσφατα αυτό συνέβη με την ανάθεση σε μένα υποβολής αντιρρήσεων κατά αρνητικών εισηγήσεων σε υποθέσεις χορήγησης ελληνικής ιθαγένειας με τη διαδικασία της πολιτογράφησης, δηλαδή σε αλλοδαπούς που δε γεννήθηκαν ή δε φοίτησαν σε σχολεία στην Ελλάδα.
Λοιπόν, ‘αγαπητές μου Επιτροπές’, οι οποίες αναμφίβολα αποτελείτε και τη ‘βιτρίνα’ της χώρας μας στο συγκεκριμένο πεδίο, δεν μπορείτε τελικά να καταφεύγετε σε πρακτικές παραλογισμού, προκειμένου να ‘κόψετε’ κάποιον από τη χορήγηση ελληνικής ιθαγένειας. Κι ο οποίος, σημειωτέον, διήνυσε ένα χρονικό διάστημα τουλάχιστον 5 ετών (ναι, σοβαρολογώ) από τη στιγμή υποβολής της αίτησής του (και την καταβολή παραβόλου αξίας 700 ευρώ, παρακαλώ) μέχρι την κλήση του για προσωπική συνέντευξη.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: υπήκοος Τουρκίας, αποδεδειγμένης μάλιστα κουρδικής καταγωγής, με σοβαρή πάθηση στα μάτια, ‘κόβεται’, γιατί λέει δεν κατάφερε να γράψει σωστά ελληνικά, όταν αυτό του ζητήθηκε ξαφνικά ενώπιον της επιτροπής! Ο εν λόγω αλλοδαπός είναι σύζυγος ελληνίδας, πατέρας ελληνόπουλου 17 ετών και νομίμως διαμένων στη χώρα μας – συνεπής σε ασφαλιστικές και φορολογικές υποχρεώσεις – επί 23 συναπτά έτη!
Επίσης, υπήκοος Αλβανίας, με 18ετή συνεχή νόμιμη διαμονή στην Ελλάδα και 2500 ημέρες ασφάλισης, με 3 παιδιά να φοιτούν με επιτυχία σε ελληνικά σχολεία, ερωτάται, μεταξύ άλλων, εάν γνωρίζει την περίοδο της 7ετούς δικτατορίας στην Ελλάδα. Στην καταφατική του απάντηση, αφού ο εν λόγω είναι πράγματι άνθρωπος με έντονη επιθυμία απόκτησης της ελληνικής υπηκοότητας και γι’ αυτό μελετάει και προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις, προστίθεται συμπληρωματική ερώτηση για τους συντελεστές του πραξικοπήματος αλλά και των μετέπειτα χουντικών κυβερνήσεων! Έλεος κύριοι!
Ερχόμαστε 40 χρόνια μετά για ν’ αμφισβητήσουμε την ‘ενεργό και ουσιαστική συμμετοχή στην πολιτική ζωή της χώρας’ (όπως ρητά απαιτεί ο νομοθέτης) ενός αλλοδαπού, με τη δήθεν παράλειψή του γνώσης των ‘πιονιών’ του δικτάτορα Παπαδόπουλου; Τα ερωτήματα λοιπόν πολλά: υπάρχει άνωθεν ‘γραμμή’ για την υποβολή τέτοιων ερωτήσεων προκειμένου να απορριφθούν αιτήματα υποψηφίων;
Μήπως, απλά, είναι παντελώς ακατάλληλα τα μέλη των επιτροπών και ενεργούν αυτοβούλως; Ή τελικά γίναμε τόσο απαιτητικοί από τους αλλοδαπούς – οικονομικούς μετανάστες στην πλειοψηφία τους – προκειμένου να τους ‘τιμήσουμε’ με την απονομή της ελληνικής υπηκοότητας; Κι αν μου επιτρέπετε, να αναρωτηθώ: γνωρίζουν τα παιδιά μας, τα από γεννήσεως ελληνόπουλα, πιο σημαντικές ακόμη πτυχές της ελληνικής ιστορίας ή πιο προφανή ακόμη ζητήματα δημοκρατικής λειτουργίας του κράτους;
Εργαζόμαστε προς την κατεύθυνση αυτή γονείς, εκπαιδευτική κοινότητα και οργανωμένη πολιτεία; Ή μόνο ‘ξεδιπλώνουμε’ μαγκιές και κομπλεξισμούς κατά το δοκούν; Ακόμα πιο απλά, μήπως οι ‘αγαπητές μου Επιτροπές’ έκοβαν και τον καθένα από μας, έκοβαν κι εμένα;
Από το φύλλο της THESSNEWS #24 (22-23/10/2016)
